Wil jij weer rust ervaren thuis?

Je autistische kenmerken lijken wel steeds meer aanwezig te zijn sinds je vader geworden bent. De drukte van werk en gezin vraagt veel van je en er is amper mogelijkheid om rust te vinden. Als je thuis bent, vraagt je gezin tijd en aandacht. Je merkt dat je relatie niet zo soepel loopt; overleg draait regelmatig uit op onenigheid en je schiet ook wel eens uit je slof. Je hebt je handen vol om jezelf staande te houden. Je vraagt je af hoe anderen dat doen: een leuke vader zijn, alle gezinsperikelen doorstaan en ook nog je relatie leuk houden.

Herken je dit:

• Je werkdag vraagt veel van je. Vroeger kon je daarna weer thuis opladen door de rust die je daar ervaarde. Nu kom je thuis in de hectiek van je gezin. Je wilt je niet afzonderen van je gezin, maar eigenlijk heb je even rust nodig voordat je ze aandacht kunt geven. Je kunt de extra prikkels van hen niet goed meer hebben want je voelt je al overbelast. Tijd voor jezelf, je hobby’s en opladen om de volgende dag weer fris te beginnen lukt je zo niet. Je voelt je naar en anders dan de mensen om je heen, want die lijken wel alles aan te kunnen.
• Je vrouw regelt veelal het reilen en zeilen thuis. Zij en jullie kind(eren) hebben hun eigen ritme, waarin je verwacht wordt mee te draaien als je thuis bent. Dingen op jouw manier doen wordt niet altijd gewaardeerd, want te anders, te langzaam, te snel, niet fijn. Discussie hierover kost je veel energie en is naar, het voelt alsof jullie kritiek op elkaar hebben. Tijd om hierover rustig te praten is er amper, of op een moment dat je niet rustig kunt nadenken. Jij en je vrouw hebben steeds vaker woordenwisselingen of hebben juist steeds langere periodes van zwijgen.
• Het contact met je kind(eren) vraagt steeds meer van je nu ze naar school gaan. Hoewel het fijn is dat je steeds beter met ze kunt praten, is het anderzijds ook heel vermoeiend om je steeds in hun gedachtewereld te verplaatsen en te weten hoe je op ze moet reageren. Sociaal contact vind je toch al moeilijk, laat staan het volgen van je kind(eren) met alle kleine en grotere problemen in het opgroeien, zoals ruzie met vriendjes, angsten, niet naar bed willen, veel aandacht vragen, et cetera.
• Als jij op je kind(eren) moet letten, loopt het steeds anders dan verwacht. Zodra je vrouw de deur achter zich dicht doet, lijkt de stemming achteruit te gaan. Je voelt meteen de spanning; het loopt helemaal niet zoals jij bedacht had. Wat normaal als vanzelf lijkt te gaan, komt nu niet uit de verf. Ze bezighouden is een flinke strijd, dagelijkse routines als eten en naar bed gaan duren eindeloos. Je bent uitgeput en blij als je vrouw het roer weer overneemt; je hebt het zo nodig om je af te zonderen en tot rust te komen.
• Je vindt het lastig dat je vrouw nu vooral gefocust lijkt te zijn op je kind(eren), waardoor het contact dat jullie samen hadden, steeds meer op de achtergrond komt. De relatie met haar heeft je veel zelfvertrouwen gegeven en je leven rijker gemaakt. Ze is jouw baken. Met jullie kind(eren) erbij is je gezin echt compleet geworden, zoals het normale plaatje. Maar je krijgt steeds meer het gevoel dat je haar tijd altijd moet delen met je kind(eren) en moet vechten voor exclusieve tijd samen. Het voelt niet fijn en maakt je onzeker.

Als er niets verandert kom je nooit meer tot rust en wordt je gek van de drukte thuis. Het zorgt voor chaos in je hoofd en je raakt uitgeput van het meedraaien in de mallemolen van alledag. Je raakt lamgeslagen en komt nergens meer toe. Je voelt je chronisch uitgeput en kunt geen geduld opbrengen naar je kind(eren). Uit de liefdesrelatie druppelt de liefde weg en langzaamaan komt zelfs je relatie op losse schroeven…

Ik leer vaders met (vermoedelijk) autisme die door de gezinshectiek vastlopen in de relatie met hun kinderen en partner, hoe ze beter voor zichzelf en hun gezin kunnen zorgen, waardoor ze meer rust en plezier ervaren en weer de vader en partner kunnen zijn die ze wensen te zijn.

Klinkt jou dat als muziek in de oren en wil je hier meer van weten?