Steeds meer mensen vallen om. Niet altijd letterlijk, maar figuurlijk dan toch wel.
Jij niet toch?
Want dat voelt zo naar. Je krijgt geen lucht meer, het is donker, je hebt geen richting.
Ik was eens zo diep. Figuurlijk dan wel te verstaan.
Het was in 2007. Of eigenlijk al eerder, in 2005.
Ik had – wat ik toen dacht – de ideale baan. Campingbeheerder in de Ardennen. 4-sterren, alles erop en eraan.
In vakantiesfeer werken in mooi omgeving, gaaf!
Maar het bleek voor mij een uitgelezen situatie om er helemaal in op te gaan. En op te gaan. Altijd werk te doen, altijd ter beschikking van de gasten en collega’s.
Van mijn voornemens om te gaan genieten van de omgeving, te gaan kanoën en mountainbiken, bleef niets meer over.
In 2007 zat ik opgebrand bij mijn ouders thuis.
Bij te komen.
Een zwart gat.
Koppie onder.
Ik vond de juist persoon.
Die mij opnieuw richting gaf.
Weer leerde zwemmen en het licht liet vinden.
En hoe!
Nu gelukkig met man, kinderen, werk, vrije tijd!
En ja – balans blijft mijn uitdaging.
Maar ik val niet meer om! Ik heb handvatten waar ik soms weer op terug moet grijpen.
Koppie onder ga ik niet meer.
En jij?
Hoe blijf je in evenwicht in het dagelijks leven?
Hou houd je balans in werk, gezin en vrije tijd?
Heb jij al de handvatten om het leven leuk te houden?
Een heerlijk, rijk gevoel, is het niet?
Kun je toch nog wel wat tips gebruiken?
Herken je de speerpunten – autisme – vaderschap – gezin – relatie – in je leven?
Dan denk ik graag eens met je mee.